"Ευτυχία" της Στέλλα Βρακά
Είναι κάποιοι πού πορεύονται κρατώντας στα χέρια τους καλούδια και τα προσφέρουν σε όποιον τους τα ζητήσει. Καθυστερούν στον δρόμο για να ακούσουν τον κόπο του μηρμηγκιού. Δεν φοβούνται να πλησιάσουν τα φίδια και όταν κάποιος τους ληστέψει θα του δώσουν άφεση κι ευχές. Είναι κάποιοι που γνωρίζουν την αλήθεια της ζωής. Είναι εκείνοι πού στην σιωπή διδάχτηκαν την Ομορφιά του Φωτός. Δεν έσκυψαν να σηκώσουν την πέτρα του αναθέματος για κανέναν. Ευλογημένοι άνθρωποι. Η πορεία τους τι άλλο από ευτυχία τους χαρίζει!�����������…
Τα ελεγεία της εξώπορτας του Οδυσσέα Ελύτη
Ας δούμε τι έγραψε ο Χρήστος Γιανναράς για το συγκεκριμένο βιβλίο: Η ποίηση δεν σχολιάζεται. Δικαιούμαι, ωστόσο, να υπομνηματίζω την ελπίδα. Έλληνας εγώ, σε έτος απολωλός 1992. Και κουβαλώ αυτό το όνομα βαθειά πληγή επώδυνη. Σε ζαλιστικούς δαιδάλους πολυμήχανης ευτέλειας, διορυγές τρωκτικών στον ιερό τόπο και τρόπο της πότε Ελλάδας. Δικαιούμαι λοιπόν να τεχνουργώ, έστω αμήχανα, την όποια περιολκή θραυσμάτων ελπίδας. Να μην χαθεί στην επιπόλαια τύρβη όση Ελλάδα αποτέθηκε στη σημαντική της Οξώπετρας. Σελίδες αριθμη…
Είπαν για την Ελληνική γλώσσα
Marianne McDonald Heideger φιλόσοφος He
Γράφει ο Γαβρίλης Ιστικόπουλος για το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους απανταχού ''Δον Κιχώτες'' μαχητές της ομορφότερης γλώσσας του κόσμου! ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ !!! Η αποθησαύριση του μεγαλείου της Ελληνικής γλώσσ ας! Έλαβα πριν λίγες μέρες στο mail μου απ τον καλό μου φίλο, ποιητή και συγγραφέα Γιώργο Μετήλλια το παρακάτω κείμενο, το οποίο με προφανή χαρά αναδημοσιεύω αυτούσιο, αφού ταυτόχρονα σας παρακαλέσω, να ολοκληρώσετε την ανάγνωση του κι εφ όσον το εγκρίνετε να το κοινοποιήσετε στους φίλους σας και στους γνωστούς σας! Η Ελληνική γλώσ…
Από την ανέκδοτη συλλογή της Γρηγορία Πελεκούδα ή Γρηγορία Πελέ
Κανείς δεν ξέρει πόσο αγάπησα τις φλόγες μου αυτή η ατέρμονη περιπλάνηση μικροφωνίζει σαν αντίλαλος κρυμμένες νότες. . Μόνο κάποιος είπε πως ο δρόμος της φωτιάς είναι ο δικός μου γιατί ο δικός του έσβησε. . Στις σκέψεις μου.... Όπως ο άνεμος που στροβιλίζεται... Γρηγορια Πελεκουδα Ανεκδοτη Συλλογη
"Προκάρδιο άλγος" Του Βασίλη Κουστούδα
Ενάντια στα ενάντια θα πετάω κι ενάντια σε όλους τους καιρούς ενάντια σε όλους τους ανέμους ενάντια σε όλους τους θεούς ενάντια στο άλγος της καρδιάς μου ενάντια σε ενταγμούς και υποταγμούς ενάντια θα πετώ και θα ανεβαίνω πουλάκι με την πίστη στα φτερά, στην τρομερήν διαδρομή που αναμένω θα κελαηδώ, θα φτερουγώ, θα ξεμακραίνω και την ψυχήν μου τρυφερά θα ακολουθώ, ενάντια σε όλους τους θανάτους θα ανασαίνω με τα μικρά μου τα φτερά θα ανεβαίνω και μες στα σύννεφα ενάντια θα ζω! pain…
Εκατομμύρια λέξεις του Νίκου Στοφόρου
Ήρθε το βλέμμα μου και βρήκε τη ματιά σου σαν πόλος ετερώνυμος στο θετικό μαγνητισμένος στη μονάκριβη αγκαλιά σου ξανά βαπτίστηκε η ψυχή μου Στον Θεό... Σαν όνειρο ζωντανό ερωτικό σε είδα μια φλόγα να μας καίει και τους δυό σφιχτά στην αγκαλιά μου σε κρατούσα και τα φιλιά μας ακουμπούσαν ουρανό. Με κόκκινο ζωγράφισα έναν ήλιο και σου 'φερα αχτίδες στα μαλλιά σου να σβήσει το προσποιητό το γκρίζο μ' ανταύγειες να λάμπει η ματιά σου. Ανασκιρτούσαν οι Καρδιές μας μες στα στήθη δονούντουσαν τα κύτταρα στο αίμα το καυτό αυξήθηκαν…
ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΕΦΕΡΕ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ.
Τα έκλεψα του πεθαμένου τα παπούτσια... Τεράστια παπούτσια άστεγα... Παπούτσια, χωρίς πόδια, φθαρμένα, ξεφτισμένα και σιωπηρά... Τα φόρεσα... Το βάρος τους ασήκωτο... Βγήκα στην έρημο της ασφάλτου... Με έκαψε το δειλινό και το καρφί μου τρύπησε το ένα μου το πόδι... Άξαφνα, τα παπούτσια άρχισαν μόνα τους να περπατούν και να με οδηγούν σε μικρά και αφώτιστα στενά και μετά ξανά στην θάλασσα της λεωφόρου και έπειτα κάτω από την ανισόπεδο σε μιά τρύπα... Ίδρωσα και τα παπούτσια καρφώθηκαν στην γη. Δεν με άφηναν να κάνω βήμα... Μόλις ε…
Πατήστε την εικόνα
Social Plugin