Ήταν που λέτε μια φορά ένα σκιουράκι. Ούτε όμορφο, ούτε άσχημο. Ούτε έξυπνο, ούτε κουτό. Ένα συνηθισμένο σκιουράκι ήτανε, που θα 'μοιαζε μ' όλα τα' άλλα, αν δεν είχε μια παράξενη συνήθεια. Μόλις σουρούπωνε, το 'σκαγε απ΄ τη φωλιά του και πήγαινε και στηνότανε στην άκρη του δάσους, δίπλα στο ποτάμι, καρτερώντας τα ζώα που πήγαιναν να πιουν νερό... Περνούσαν λέαινες, ζαρκάδια κι αρκούδες και λαγοί κι ασβοί και βατραχάκια... Το σκιουράκι ένιωθε πως με όλα έμοιαζε λιγάκι, πως όλα τους είχανε κάτι όμορφο, κάτι…
Σαν σήμερα, 3 Ιανουαρίου του 1911, έφυγε από τη ζωή ο κορυφαίος Έλληνας της Λογοτεχνίας μας με την απαράμιλλη γλώσσα, ο επονομαζόμενος ο "Άγιος των ελληνικών γραμμάτων". Έγραψε ηθογραφικά διηγήματα και μυθιστορήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία και έχουν αναγνωριστεί διεθνώς.
Πρωτοχρονιά σήμερα και το Λογοτεχνικό περιβόλι στέλνει όλη του την Αγάπη στους αγαπημένους διαδικτυακούς του φίλους και φίλες με ευχές για μια χαρούμενη ευλογημένη χρονιά με Αγάπη και Υγεία… Μια και άλλαξε η Χρονιά ας δούμε λόγια Σοφίας που έχουν έχουν γράψει για το Χρόνο:
Social Plugin