Όμηρος και αναφορά στο DNA

Στη ραψωδία κ´ της «Οδύσσειας», όπου περιγράφεται η περιπέτεια του Οδυσσέα και η μεταμόρφωση των συντρόφων του σε χοίρους στο νησί της Κίρκης, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι ο Όμηρος μεταφέρει πληροφορίες, από τις οποίες προκύπτει, ότι υπήρχε γνώση της γενετικής από πανάρχαιες ακόμα εποχές. Συγκεκριμένα:

• Το όνομα Κίρκη δεν είναι κάποιο τυχαίο, αλλά τα γράμματα που το αποτελούν συναντώνται και στη λέξη Κηρύκειο (*1).

• Το όνομα του γιού της Κίρκης και του Οδυσσέα είναι Τηλέγονος [τήλε (= από μακρυά) και γόνος].

• Όταν ο Όμηρος περιγράφει κάποιο πρόσωπο, συνήθως εκτός από το όνομα χρησιμοποιεί κι ένα η περισσότερα επίθετα, που το προσδιορίζουν καλύτερα. Τα επίθετα που χρησιμοποιεί για την Κίρκη είναι: πολυφάρμακος (κ 276), πότνια (σεβαστή: κ 549), καλλιπλοκάμοιος (κ 220) και εϋπλόκαμος (κ 136 και λ 8). Το πολυφάρμακος και το πότνια μπορούν εύκολα να εξηγηθούν, γιατί, όπως αναφέρει ο ποιητής, ήταν θεά (αδελφή του Αιήτη, κόρη του Ήλιου και της κόρης του Ωκεανού Περσηίδας ή κατ' άλλους της Εκάτης). Για να επιμένει όμως ο Όμηρος, που πάντα ακριβολογεί, σε τρία σημεία μάλιστα στην περιγραφή, ότι η Κίρκη είχε καλούς πλοκάμους, πρέπει να είναι πολύ σημαντικό, κι ασφαλώς δεν πρέπει να αναφέρεται στην κόμμωσή της.

• Το αντίδοτο στον Οδυσσέα δεν το έδωσε η θεά Αθηνά, που πάντα τον προστάτευε, αλλά ο -κάτοχος του κηρυκείου- Ερμής.

• Η Κίρκη είχε τέσσερις θεραπαινίδες («αμφιπόλους»: κ 348-349), όσες και οι βάσεις του DNA. (*2)

• Ο αριθμός των τεσσάρων θεραπαινίδων θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίος, αλλά ο Όμηρος μας δίνει έντεχνα κι άλλον έναν εκπληκτικό αριθμό, ο οποίος δεν φαίνεται να είναι τυχαίος. Όταν οι σύντροφοι του Οδυσσέα πήγαν στο ανάκτορο της Κίρκης, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Στην μία αρχηγός ήταν ο Ευρύλοχος και στην άλλη ο Οδυσσέας. Μαζί του ο κάθε αρχηγός πήρε 22 άνδρες (κ 203-209). Ο Όμηρος μας περιγράφει λοιπόν δύο ομάδες των 22, κι αν προσθέσουμε και τους αρχηγούς, προκύπτουν δύο ομάδες των 23. Σας θυμίζει τίποτε αυτός ο αριθμός; Είναι ο αριθμός των χρωμοσωμάτων στον πυρήνα των ανθρωπίνων κυττάρων!

Αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο έχουν διασωθεί πληροφορίες πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης δια μέσου των χιλιετιών με την βοήθεια της Μυθολογίας. Ασφαλώς δεν ήταν δυνατόν σε κανέναν άνθρωπο τόσα χρόνια να σκεφθεί, γιατί επισημαίνει ο Όμηρος τον αριθμό των 2 × 23. Μόνο τώρα μετά την αποκωδικοποίηση του DNA, και με σοβαρή κι επισταμένη μελέτη των κειμένων μπορούν να εξαχθούν τέτοια συμπεράσματα.

--------------------------

(*1) Αν παρατηρήσουμε το κηρύκειο του Ερμή (δίχως να είναι καθ' αυτό θεός της Ιατρικής, επιστατούσε στην υγεία των ανθρώπων και στην ανάγκη τούς πρόσφερνε αποτελεσματική συνδρομή κατά των ασθενειών) θα δούμε το πλέξιμο των δυο φιδιών γύρω από την ράβδο που μοιάζει με το σχήμα του DNA. Η ομοιότητά του κηρυκείου του Ερμή με το έμβλημα του Ασκληπιού είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση του κηρύκειου ως συμβό λου των γιατρών και της Ιατρικής επιστήμης γενικότερα.

*2) Κάθε κλώνος του DNA αποτελείται από πολλά μόρια, που λέγονται νουκλεοτίδια και είναι τεσσάρων ειδών: η αδενίνη, η θυμίνη, η κυτοσίνη και η γονανίνη∙ συμβολίζονται δε αντίστοιχα με τα γράμματα Α, Θ, Κ και Γ. Θα μπορούσαν ίσως να λέγονται αλλιώς και να συμβολίζονται με τα γράμματα Ι, Χ, Ω και Ρ; «Έτρεχε το αθάνατο αίμα της θεάς, ο ιχώρ, ο οποίος κυκλοφορεί ακριβώς μέσα στους μακάριους θεούς» (Ε 340.) Δεν έχουν γίνει μέχρι τώρα σοβαρές προτάσεις, για το τι ήταν ο ιχώρ. Όμως, με δεδομένο, ότι ο ιχώρ έχει τέσσερα γράμματα, όσα τα νουκλεοτίδια του DNA, μιά σοβαρή συνεργασία φιλολόγων, γλωσσολόγων, γιατρών και βιολόγων προς αυτή την κατεύθυνση, ίσως να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις...

Το παραπάνω άρθρο είναι του
Γιάννη Λάζαρη
Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Ε.Μ.Π.

[ Στο άρθρο συμπεριλήφθηκαν εκτεταμένα αποσπάσματα από το κεφάλαιο «Το κηρύκειο, η έλικα του DNA και ο ιχώρ» του βιβλίου: Η Τεχνολογία των Θεών ].

Σημείωση:

Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το πάζλ για την καταγωγή των Ελλήνων. 

Tο Eλληνικό γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών, λιγότερο με των Γάλλων και με ένα ποσοστό των Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων. 

Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας  κος  Τριανταφυλλίδης

 συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. 

Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης. «Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες αίματος. 

Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Έλληνες έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί», υπογραμμίζει ο καθηγητής.

«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο. Η γενετική συμβολή των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Το Ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο. 

Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι, Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους Έλληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.

Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στον χώρο και στον χρόνο. 

Tο επιστημονικό αυτό κείμενο απευθύνεται, όχι μόνο στους ειδικούς επιστήμονες, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό που επιθυμεί να ενημερωθεί με τρόπο υπεύθυνο για τα ευαίσθητα ζητήματα της γενετικής ταυτότητας και ιστορίας των Ελλήνων.

Στο νέο βιβλίο του, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης παντρεύει τη Γενετική με την Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας.