Συνέντευξη εφ'όλης της ύλης στη Ρένα Τζωράκη και το Λογοτεχνικό περιβόλι του ποιητή Χάρη Παπασάββα

Ερωτήσεις:
-Κύριε Παπασσάβα, να σας καλωσορίσω και να σας ευχαριστήσω για την αποκλειστική σας συνέντευξη στο Λογοτεχνικό περιβόλι και να σας ευχηθώ καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο  με τίτλο «Ωδή στη Γυναίκα».
Αλήθεια πείτε μου γιατί δώσατε αυτό τον τίτλο στην πρώτη σας ποιητική συλλογή;

 - Η γυναίκα είναι η γενεσιουργός αιτία όλου του κόσμου Η θέση της είναι πολύ σημαντική σαν μάνα, γυναίκα, σύντροφος, ερωμένη.. επιμελείται και φροντίζει τα πάντα ,εχει πολλή δύναμη, αγάπη, κουράγιο και στη ζωή της μεταμορφώνεται σε διαφορετικές υποστάσεις ανάλογα με τον ρόλο της κάθε φορά.

«ΕΙΣΑΙ ΣΥ....Η ΓΥΝΑΙΚΑ»

Στη φωτιά να πέσω
το κόκκινο ν' αγκαλιάσω,
μάτια πολύτιμα διαμάντια,
στόμα περισπωμένης στο σ' αγαπώ,
φλογοβόλο που να με καίει,
κέρινο σώμα να λιώνει στην αγκαλιά μου.
Ω!!!! τι ανεκτίμητη εσύ η γυναίκα.

Αγκαλιαζόμαστε στο σκοτάδι
ψαχουλεύοντας στο φως δυο κόκκινα κοχύλια.

Με καμένες ανάσες μας χαϊδεύει η αύρα,
αρμενίζουν οι αναστεναγμοί μας
στα βαθουλώματα του σώματος μας.

Στο λυκαυγές του ουράνιου θόλου,
σκιές καυτού έρωτα νύχτας και μέρας.
Ζηλεύει ο ήλιος τον έρωτα μας.
Ευλογημένη τέρψη
αρμενίζει στους βελούδινους κόρφους του σύμπαντος.

-Σας  σημάδεψε κάποια γυναίκα και τι σημαίνει για σας  η λέξη «Γυνή»;

Εκτός από τη μητέρα μου που με στήριξε στη ζωή μου και πάντα ήταν δίπλα μου και τη θυμάμαι με πολλή αγάπη έχω και μια άλλη ανάμνηση που με συντροφεύει σ’ όλη τη ζωή..
Στο μέτωπό μου έχω ένα σημάδι από τον εμβρυουλκό που χρησιμοποίησε η νοσοκόμα για να μου τραβήξει το κεφάλι στο δύσκολο τοκετό της μητέρας μου σε κλινική της Μυτιλήνης έχω γράψει και ποίημα γι’ αυτό.

Τρεις γυναίκες έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή .Η μητέρα μου, η γυναίκα μου και η κόρη μου. ..
Γυνή σημαίνει για μένα το απαράμιλλης ομορφιάς θεϊκό πλάσμα τόσο λεπτεπίλεπτο και τόσο μα τόσο ισχυρό!!!

«ΘΥΜΑΜΑΙ...»

Νοέμβρης μήνας ήταν
ξημέρωμα Σαββάτου,
έκρηξη μήτρας έγινε..
το κεφαλάκι μου ξεπρόβαλλε
και κρεμασμένος ανάποδα
απ'τα χέρια της μαμής...
χτύπημα στις πατούσες δέχτηκα,
δυνατός στον κόσμο αυτό
να περπατήσω...
να ζήσω ευτυχισμένος.

Και συ μάνα μου πολυαγαπημένη,
σαν να μη το πίστεψες...
τ'αυτί σου έβαλες,
το ντούκου-ντούκου
της καρδιάς μου άκουσες...
σφυρί,
σε πέτρα νταμαριού,
στα χέρια πρωτομάστορα,
ήταν οι χτύποι της,
και ένοιωσες ευτυχισμένη.

Τα μάτια σου πρωταντίκρυσα
πίσω απο ρώγες δάκρυα,
μα νοιώθωντας την γύμνια μου...
κοίταξα το απέραντο ...
γαλάζιο του Αιγαίου,
ηλιόλουστο ,
έστελνε κυματίζοντας
τις πρώτες αλμυρές νότες της ζωής,
πεταλούδες πολύχρωμες
διψασμένες για νέκταρ,
χάιδευαν το εύπλαστο μου σώμα
δίνοντας σχήμα θεϊκό..
.
Και ο ήλιος ξεπρόβαλλε κι αυτός
χαρούμενος, ζεστός..
φωτίζοντας των γύρω μου
τα χαμογελαστά τους πρόσωπα.
Τότε σε πρωταντίκρυσα
άγνωστο μου πεπρωμένο και....
φύγαμε αντάμα.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Τι διαπραγματεύεται αυτή η ποιητική συλλογή σας,
πόσες σελίδες το βιβλίο και πόσα ποιήματα γράψατε;

-Η συλλογή αποτελείται κυρίως από ποιήματα ύμνους στη γυναίκα αλλά υπάρχουν και μερικά αφιερωμένα στο χωριό μου , στη μητέρα μου, στους ψαράδες του Αιγαίου αλλά και μέσα σε αυτά υμνείται η γυναίκα όπως μέσα από τη μητέρα μου αναφέρομαι σε κάθε γυναίκα βιολογική ή θετή ή και ακόμα εθελόντρια μητέρα που σκύβει και ακουμπά στα όνειρα ενός μικρού παιδιού, μέσα από το ποίημα για το χωριό πίσω από τα νοικοκυρεμένα μπαλκόνια βρίσκεται ένα χέρι αρχόντισσας που απλώνει τα ξόμπλια με τις πλουμιστές γοργόνες στολίζοντας το σπίτι όπως και πίσω από τους ψαράδες κρύβεται μια μάνα, αρραβωνιαστικιά, γυναίκα πίσω από τα κεντητά κουρτινάκια να περιμένει πως και πως το γυρισμό του κύρη της

Το βιβλίο αποτελείται από 112 σελίδες έχει εκδοθεί από την ΟΣΤΡΙΑ και περιλαμβάνει 97 ποιήματα

-Τι είναι ποίηση για σας;

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Οι ποιητές ψυχή μου
δεν ερωτεύονται,
αγαπούν άπληστα
με πάθος,
κοινή τροφή τους στίχους τους
μοιράζουν.

Οι ποιητές ψυχή μου
δεν κλέβουν
ψυχές απ' τις εκκλησιές,
ανάβουν άστρα και ήλιους,
ραβδοσκοπώντας τον θόλο τ' ουρανού
αναβλύζουν κρυστάλλινες
δροσερές ψυχές.

Οι ποιητές όταν ερωτευτούν
αιώνια μένουν στη γη
κι ανάβουν τις λάμπες
των ματιών απότομα,
όσο μια κατακόκκινη ανατολή.

Έτσι γίνονται όλοι συνομήλικοι
στο φωτισμένο μέλλον,
ξεδιψώντας την όραση μας
στην απέραντη έρημο το σκοταδιού.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;

Γράφω σημαίνει ότι ο κατακλυσμός του νου αποτυπώνεται κάποια στιγμ΄΄η στο λευκό χαρτί και παίρνει σάρκα και οστά ο άυλος πνευματικός θησαυρός Και αν και έχω εκδώσει μόλις την πρώτη μου ποιητική συλλογή εν τούτοις από πολύ παλαιότερα προυπήρχαν οι ποιητικές μου αναζητήσεις

-Ποιοι ποιητές σημάδεψαν την γραφή σας;

Οι ποιητές που με σημάδεψαν Πολλοί ειδικα΄θα αναφέρω Ναζίμ Κιχμέτ, Βρεττάκος Νικηφόρος Χόρχε Λουίς Μπόρχες , Έμιλυ Ντίκινσον, Ελύτης , Καβάφης, Βάρναλης, Ρίτσος, Χόρχε Μπουκάι ,NΙΚ.ΚΑΡΟΥΖΟ Σ, Τζελαλεντίν Ρουμί και σημαντικοί λογοτέχνες Λουντέμης, Καζαντζάκης ενώ αγαπημένη μου είναι η Βιρτζίνια Γουλφ (Adeline Virginia Woolf).

-Μια αντιπροσωπευτική φράση που σας συνοδεύει από κάποιο μεγάλο Λογοτέχνη;

-"Το ελπίζει ο Θεός
πως τουλαχιστον  μες στους λυγμούς των ποιητών
δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει ο παράδεισος.."
                Ν .Β ρ ε τ τ ά κ ο ς

"Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή."
                 Χόρχε Λουίς Μπόρχες

-Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε μέσα σε λίγες γραμμές τον Άνθρωπο Χάρη πως θα μου τον περιγράφατε;

Είμαι ένας απλός άνθρωπος , εκφράζομαι μέσα από τους στίχους μου και ζητώ απλά πράγματα απ τη ζωή κυρίως αγάπη

ΕΊΜΑΙ....

Κρατήσου επάνω μου,
είμαι....
ένα κομμάτι μάρμαρο
σπασμένο στην πλατεία,
μια λόγχη στο αλαφιασμένο σκοτάδι.

Η ζωή μου κάθε μέρα λιγοστεύει
μεταξένιο κουβάρι
στον λαιμό μου τυλίγεται.
Αλυσίδες οι αυγές
την φωνή μου κρατούν.

Τι μονοτονία ...να σε θέλω
και να μην σε βρίσκω..
άγνωρο κορμί μου

-Έχετε οικογένεια; πως βλέπουν την γραφή σας; -Επικροτούν την προσπάθειά σας;

-Ναι μια πολύ ωραια οικογένεια που αποτελεί τον Αστερισμό της Βερενίκης μου όπως περιγράφω σε πολλά ποιήματά μου
Αν ναι -Βρίσκονται κοντά και με στηρίζουν ειδικά η κόρη μου.

«Στην Κόρη μου»

Χρόνια σου πολλά κόρη μου
να τα εκατοστήσεις....
Σκαλοπάτια τ' άστρα έκανα
για να φτάσω στην καρδιά σου.
.....................
Από σένα βγαίνει ο ήλιος
και χτυπάει παντού.
-Ποιο είναι το κύριο επάγγελμά σας;

-Συνταξιούχος.

-Τι σημαίνει για σας έρωτας; Και ποιος ο ρόλος του στη ζωή σας;

 -Όλη η ζωή είναι Έρωτας στον καθρέφτη στο κρεβάτι στο μυικο βηματοδότη στους χυμούς του Αιγαίου στη δροσερή σταλαματιά στους καταρράκτες των δακρύων αλλά και σε μια παιχνιδιάρα πεταλούδα, στη γυμνη ερημο παντού υπάρχουν ίχνη, σημάδια έρωτα πούφερε κάποια στιγμή πλάι πλάι τις ψυχές…Ο έρωτας είναι γλυκός, είναι δημιουργία, είναι ζωή.

«ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ»

Στη σαρακοφαγωμένη σκάφη της ζωής
ζύμωσα την ψηλορείτικη αγάπη μου.
Στην αρχέγονη θέρμη του ξυλόφουρνου
την έψησα
κι έγινε ο έρωτας το πιο γλυκό ψωμί.

Ο ήλιος πυρώνει τα χείλια σου
οι λέξεις καίγονται
κι ο αγέρας στο θρόισμα των γιασεμιών
πλαταίνει την μοσχοβολιά σου.
Ο πόθος νήμα άτρωτο,υφαίνεται
στις κρεβατές του έρωτα.

Φυσάει βοριάς κι η αγάπη σου
πούπουλο να με σκεπάζει.
Τρέχεις γυμνή στ' άσπρα χαλίκια
οι σπίθες καίνε το σώμα μου,
μυριάδες κοχύλια λικνίζονται
στο κοραλλένιο σου σώμα.

Στόμα φεγγαριού λειψό
σαν με φιλάς
βυθίζομαι στα άστρα.

Για μια στιγμή ...
ο έρωτας χύνεται στο
φεγγαρόφωτο πηγάδι
και η λαχτάρα του παιδιού
αποστηθίζει το ψέμα του κόσμου.

Όλα τ' αστέρια του ουρανού
με ανασηκωμένους ώμους εξομολογούνται,
κι ένας ήλιος ασθμαίνοντας
εναποθέτει στα βάθη της θάλασσας
τις θύμησες της μέρας.

Ω !!! τι σκοτοδίνη χωρίς το φεγγάρι μου.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Σαν άτομο είστε ευτυχισμένος; Τι είναι για σας Ευτυχία;

-Ευτυχία είναι απλά πράγματα , μια αχτίδα του ήλιου, ένα χάδι, ένα γλυκό βλέμμα, μια καυτή ανάσα.

«Η ΓΕΥΣΗ...ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

Μπορείς να σημαδέψεις
το τόξο του κύκλου ,
ποτέ δεν θα βρείς ...
την αρχή της γέννησης
μα ούτε και το τέλος μιας αγάπης.

Τα αιωνόβια δέντρα του έρωτα.
τις ρίζες τους απλώνουν
στα κρυστάλλινα αρμυρά δάκρυα,
λίγο πριν μαύρη στάχτη γίνουν
από ξεδοντιασμένους κεραυνούς.

Οι χυμώδεις καρποί τους...
τα ζεστά καλοκαίρια αρμενίζουν,
με κόκκινα πανιά,
χωρίς τη γεύση της κανέλας,
αναζητώντας κινούμενες εικόνες,
χωρίς τους ηθοποιούς.

Ανανεώνουμε το χαμόγελο της ελπίδας
στα παγωμένα λιθόστρωτα,
μέσ' απ' τα φιδίσια
μήλα του παράδεισου,
με γεύση ελκυστική....και
μοναδικό μάρτυρα την Εύα.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Ο θάνατος σας τρομάζει σαν ιδέα και τι πιστεύετε γι'αυτόν;

-Ο θάνατος –παρεξηγημένος- είναι μέρος ζωής και μπορεί ναι μεν για άλλους να είναι το τέλος αλλά κανείς δεν ξέρει αν είναι και η αρχή μιας άλλης ..Οι συγγραφείς , καλλιτέχνες, ποιητές έχουν το προνόμιο να μένουν αθάνατοι μέσα από τα έργα τους Τραγουδάμε Όμηρο αν και έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, μιλάμε με Παλαμά, Σολωμό, Καβάφη αν και πλέον δεν υπάρχουν σαν πρόσωπα ανάμεσά μας , το πνεύμα τους όμως διαχέεται από γενιά σε γενιά και επηρεάζει την κοινωνία Η ταπεινότητά μου ευελπιστεί να κατακτήσω την αθανασία μέσω των ποιημάτων μου.

«ΣΤΑΧΤΕΣ...»
Μεσάνυχτα παρά...
μεσάνυχτα και κάτι...
το φάντασμα σου
στις αρτηρίες μου κυκλοφορεί.

Στάχτες οι θημωνιές
με νόημα μαβί,
έκρυβαν τις δρεπανηφόρες αγάπες.

Ένας κύκλος τέλειος
ωσάν πανσέληνος
χαραγμένος στο αλώνι της ζωής.
...........................
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Από που εμπνέεστε;

 Οι πηγές έμπνευσής μου είναι τα πάντα..κάθε εικόνα που διαπερνά το βλέμμα μου ή ανασύρεται από τα βάθη της ψυχής,ή σχηματίζεται στους δαιδαλώδεις λοβούς του εγκεφάλου  , κάθε ήχος ,κάθε τι ορατό ή αόρατο, συναισθήματα,καταστάσεις, μικρό ή μεγάλο γεγονός..και ειδικά η γυνακεία φύση που τη θεωρώ στολίδι- κόσμημα της ζωής ..Από τη γυναίκα ξεκινούν όλα κι εκεί καταλήγουν όλα

 ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ

Χίμαιρες νύχτας
τα γαλάζια σου μάτια
ανείδωτο φως

κοφτερή ματιά
διυλίζει άπειρο
φρικτός παφλασμός

ορμές έρωτα
κτερίσματα λέξεων
επιθυμίες

κίτρινο στάχυ
η αγκαλιά λυγίζει
του θέρους θλίψη

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Ποιές ώρες είναι γόνιμες και δημιουργικές για σας;
Όλες οι ώρες αλλά περισσότερο τις ώρες της Ανατολής και της Δύσης του ήλιου.

ΡΙΠΕΣ ΕΡΩΤΑ

Στα σύνορα του πάθους
τα γυμνά μας σώματα απέδρασαν
και οι ριπές του έρωτα
ανάμεσα μας περνούσαν.
...........................

Τα μάτια μου κλείνω
και την ξενιτεμένη δίψα μου
στα αφαλατωμένα νησιά
του σώματος σου σβήνω

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

-Στη σημερινή αντιποιητική εποχή μας τι προσφέρει η ποίηση στον άνθρωπο;

Πάντα η ποίηση απελευθερώνει τις πιο ευγενικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης και λειαίνει σμιλεύοντας την ψυχή και στέκεται πλάι σε κάθε παλλόμενη καρδιά και πολλά μελοποιημένα ποιήματα μας συντροφεύουν στην καθημερινότητά μας.
-Στην περίοδο αυτή τη δύσκολη ,που περνάει ο ελληνικός λαός τι έχετε να πείτε στον κόσμο για να πάρει δύναμη; Πιστεύετε πως θα έρθει η ανάκαμψη ;

-Να ενωθούμε όλοι μαζί και με την αλληλεγγύη και ομοψυχία να προσπαθήσουμε ..Θάρθει η ανάκαμψη …Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις λέει ο Ρίτσος εκεί που πάει να σβήσει νάτη πετιέται ,,,κι αντριεύει και θεριεεύει……