« Στην πινακοθήκη»
Στην Πινακοθήκη
κοιτάζουν ένα πίνακα με τον Αδάμ
και την
Εύα ,ένας
Άγγλος, ένας Γάλλος και ένας Έλληνας .
Ο Άγγλος λέει :
– Κοιτάξτε τη γαλήνη
και την ηρεμία που κυριαρχεί στα πρόσωπά του. Σίγουρα πρέπει να ήταν Άγγλοι.
Ο Γάλλος λέει :
– Μη λες βλακείες ,
κοίτα τα κορμιά τους πόσο ωραία είναι μέσα στη γύμνια τους. Πρέπει να ήταν
Γάλλοι.
Λέει και ο Έλληνας :
– Ρε σεις, τι λέτε; Δεν
έχουν ρούχα, δεν έχουν στέγη, έχουν μόνο ένα μήλο για να φάνε και τους λένε πως
αυτό είναι ο παράδεισος. Σίγουρα είναι Έλληνες…!!!
« Ο ελέφαντας το μυρμήγκι και ένα μόνο εισιτήριο»
Κάποτε ήταν ένας ελέφαντας και ένα μυρμήγκι και είχαν μόνο
ένα εισιτήριο για το σινεμά.
- Μην σε νοιάζει, λέει ο ελέφαντας, θα σε κρύψω πίσω από το αυτί μου για να μην σε δουν.
Πάει ο ελέφαντας να μπει στο σινεμά:
- Γειά σας, λέει ο τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια.
- Γειά σας, λέει ο ελέφαντας.
- Μόνος σας είστε;
- Ναι, είμαι μόνος μου.
- Και αυτός πίσω από το αυτί σας ποιός είναι;
Πάνε πάλι πίσω.
- Θα σε κρύψω στην προβοσκίδα μου, λέει ο ελέφαντας.
Ξαναπηγαίνουν στο σινεμά:
- Γειά σας, λέει ο τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια.
- Γειά σας, λέει ο ελέφαντας.
- Μόνος σας είστε;
- Ναι, είμαι μόνος μου.
- Και αυτός στην προβοσκίδα σας ποιός είναι;
Πάνε πάλι πίσω.
- Να δοκιμάσουμε να σε κρύψω εγώ κάπου; ρωτάει ο μυρμήγκι.
- Ναι, αλλά δεν νομίζω να πετύχει, λέει ο ελέφαντας.
Πιάνει το μυρμήγκι και τυλίγει τον ελέφαντα με αλουμινόχαρτο.
Πάνε πάλι στο σινεμά:
- Γειά σας, λέει ο τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια.
- Γειά σας, λέει το μυρμήγκι.
- Μόνος σας είστε;
- Ναι, είμαι μόνος μου.
- Και αυτό εδώ τί είναι;
- Μυστήριος είσαι, ρε φίλε! λέει το μυρμήγκι. Να μην φέρω και ένα σαντουιτσάκι για το διάλειμμα;
- Μην σε νοιάζει, λέει ο ελέφαντας, θα σε κρύψω πίσω από το αυτί μου για να μην σε δουν.
Πάει ο ελέφαντας να μπει στο σινεμά:
- Γειά σας, λέει ο τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια.
- Γειά σας, λέει ο ελέφαντας.
- Μόνος σας είστε;
- Ναι, είμαι μόνος μου.
- Και αυτός πίσω από το αυτί σας ποιός είναι;
Πάνε πάλι πίσω.
- Θα σε κρύψω στην προβοσκίδα μου, λέει ο ελέφαντας.
Ξαναπηγαίνουν στο σινεμά:
- Γειά σας, λέει ο τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια.
- Γειά σας, λέει ο ελέφαντας.
- Μόνος σας είστε;
- Ναι, είμαι μόνος μου.
- Και αυτός στην προβοσκίδα σας ποιός είναι;
Πάνε πάλι πίσω.
- Να δοκιμάσουμε να σε κρύψω εγώ κάπου; ρωτάει ο μυρμήγκι.
- Ναι, αλλά δεν νομίζω να πετύχει, λέει ο ελέφαντας.
Πιάνει το μυρμήγκι και τυλίγει τον ελέφαντα με αλουμινόχαρτο.
Πάνε πάλι στο σινεμά:
- Γειά σας, λέει ο τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια.
- Γειά σας, λέει το μυρμήγκι.
- Μόνος σας είστε;
- Ναι, είμαι μόνος μου.
- Και αυτό εδώ τί είναι;
- Μυστήριος είσαι, ρε φίλε! λέει το μυρμήγκι. Να μην φέρω και ένα σαντουιτσάκι για το διάλειμμα;
«Το ανεξείδωτο»
Ήταν 3 στρατιώτες. Ο
ένας ήταν Κρητικός και οι άλλοι δυο ήταν Αθηναίοι. Κάθονται λοιπόν και μια
στιγμή λέει ο Αθηναίος στον Κρητικό να του πει μια μαντινάδα. Λέει ο Κρητικός :
- Μέσα στην χούφτα μου κρατώ χώμα από τον Ψηλορείτη, να το σκορπώ στον δρόμο μου να γίνει η Ελλάδα Κρήτη. Ανεξείδωτο.
- Πως την είπες αυτή, για ξαναπέστη, του λέει ο Αθηναίος.
- Μέσα στην χούφτα μου κρατώ χώμα από τον Ψηλορείτη, να το σκορπώ στον δρόμο μου να γίνει η Ελλάδα Κρήτη. Ανεξείδωτο.
Αφού την ξαναείπε 2-3 φορές του λένε :
- Ωραία η μαντινάδα, αλλά το ανεξείδωτο που κολλάει ;
Και απαντάει αυτός :
- Δεν ξέρω, έτσι γράφει το μαχαίρι !!!
- Μέσα στην χούφτα μου κρατώ χώμα από τον Ψηλορείτη, να το σκορπώ στον δρόμο μου να γίνει η Ελλάδα Κρήτη. Ανεξείδωτο.
- Πως την είπες αυτή, για ξαναπέστη, του λέει ο Αθηναίος.
- Μέσα στην χούφτα μου κρατώ χώμα από τον Ψηλορείτη, να το σκορπώ στον δρόμο μου να γίνει η Ελλάδα Κρήτη. Ανεξείδωτο.
Αφού την ξαναείπε 2-3 φορές του λένε :
- Ωραία η μαντινάδα, αλλά το ανεξείδωτο που κολλάει ;
Και απαντάει αυτός :
- Δεν ξέρω, έτσι γράφει το μαχαίρι !!!
«Ο πειρατής και οι ερωτήσεις στο μπάρ»
Μπαίνει ένας πειρατής
σε ένα μπαρ. Ένας τύπος τον πλησιάζει και τον ρωτάει .
- Δε μου λες, το δεξί σου πόδι γιατί είναι ξύλινο ?
- Άσε μωρέ, ήταν η πρώτη μέρα μου ως πειρατής και δεν ήξερα τι με περίμενε. Βγήκαμε στα ανοιχτά, συναντήσαμε φουρτούνες, κουνούσε το καράβι. Ε, δεν είχα συνηθίσει το τράνταγμα κι έπεσα από το κατάρτι .
- Το γάντζο στο χέρι ? Από τι το 'παθες ?
- Να, που λες, ξυπνάω ένα πρωί, ήμασταν ήδη εκεί στα ανοιχτά, στη μέση του Ατλαντικού ωκεανού, κουνούσε το καράβι , δεν είχα συνηθίσει το ξύλινο πόδι παραπάτησα και έπεσα στους καρχαρίες .
- Και το μάτι ? Γιατί το κρύβεις ?
-Ξέρεις τώρα . Τσίμπλα .
- Τσίμπλα ?
- Να, ξύπνησα ένα πρωινό, βγήκαμε στα ανοιχτά, είχα μία τσίμπλα στο μάτι. Ε, δεν είχα συνηθίσει το γάντζο ...
- Δε μου λες, το δεξί σου πόδι γιατί είναι ξύλινο ?
- Άσε μωρέ, ήταν η πρώτη μέρα μου ως πειρατής και δεν ήξερα τι με περίμενε. Βγήκαμε στα ανοιχτά, συναντήσαμε φουρτούνες, κουνούσε το καράβι. Ε, δεν είχα συνηθίσει το τράνταγμα κι έπεσα από το κατάρτι .
- Το γάντζο στο χέρι ? Από τι το 'παθες ?
- Να, που λες, ξυπνάω ένα πρωί, ήμασταν ήδη εκεί στα ανοιχτά, στη μέση του Ατλαντικού ωκεανού, κουνούσε το καράβι , δεν είχα συνηθίσει το ξύλινο πόδι παραπάτησα και έπεσα στους καρχαρίες .
- Και το μάτι ? Γιατί το κρύβεις ?
-Ξέρεις τώρα . Τσίμπλα .
- Τσίμπλα ?
- Να, ξύπνησα ένα πρωινό, βγήκαμε στα ανοιχτά, είχα μία τσίμπλα στο μάτι. Ε, δεν είχα συνηθίσει το γάντζο ...
0 Σχόλια