Μια όμορφη ιστορία για εκείνους που ολιγοπιστούν. Για κείνους ,που προσεύχονται και το αίτημά τους καθυστερεί να λάβει απάντηση…

Μια όμορφη ιστορία για εκείνους που ολιγοπιστούν.
Για κείνους ,που προσεύχονται και το αίτημά τους καθυστερεί να λάβει απάντηση… Διαβάστε την αλληγορική ιστορία , με την ελπίδα να αυξηθεί η πίστη όλων μας για το Δημιουργό των Πάντων…

 Ας μην ξεχνάμε  στο  
 (Κατά Ματθαίον ‐ ιζ 20):

"Αμήν γαρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβα ένθεν εκεί, και μεταβήσεται· και ουδέν αδυνατήσει υμίν."

 Και ο μεγάλος μας Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης:

Δεν αποθνήσκουν οι θεοί. Η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών.

Αλλά ας διαβάσουμε προσεκτικά την παρακάτω λακωνική ιστορία:

 Κάποτε μια  φτωχιά γυναίκα περνούσε  δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.

Εκείνη την στιγμή αναφώνησε με λαχτάρα:

«Πως θα 'θελα να είχα ένα τσαμπί απ' αυτά!»

Εκείνη τη στιγμή, περνούσε ο νοικοκύρης του αμπελιού. Την  χαιρέτησε και της λέει:

-Κυρούλα, θα 'θελες κανένα σταφύλι;

Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ' αμπέλι για να κόψει.

Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί.

Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει.

Μα να! Την ίδια στιγμή, φορτωμένος ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:

-Με συμπαθάς που άργησα. Μα ήθελα να σου διαλέξω μερικά καλά.

Πολλές φορές, στην προσευχή μας, ζητάμε από τον Κύριο κάτι.

Και μην παίρνοντας άμεση απάντηση, θαρρούμε πως ο Θεός αδιαφορεί για μας. Αλλά, μετά από λίγο καιρό, η απάντηση του έρχεται,

πλούσια και ευλογημένη, όσο δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε. Και μας πιάνει τότε ντροπή για την ολιγοπιστία μας.

Ο Θεός είχε αργήσει, γιατί ήθελε να γεμίσει το πανέρι των ευλογιών του, πριν το προσφέρει στη ψυχή, που ζητούσε ένα μόνο τσαμπί.

Λογοτεχνικό περιβόλι!