Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ιαπωνίας είναι αξιοζήλευτο!

Στα σχολεία της Ιαπωνίας οι μαθητές δε δίνουν εξετάσεις μέχρι και την Τετάρτη δημοτικού, δηλαδή μέχρι να γίνουν 10 ετών.

Μόνο γράφουν μερικά τεστ. Τα σχολεία εκεί, στα 3 πρώτα χρόνια της μαθητικής ζωής των παιδιών, στοχεύουν να τους καλλιεργήσουν τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς.

Τα τρία πρώτα χρόνια δεν κρίνονται οι γνώσεις, αλλά τα παιδιά εκπαιδεύονται να σέβονται τους συνανθρώπους τους και να είναι ευγενικά με τα ζώα και τη φύση. Επίσης μαθαίνουν να είναι γενναιόδωροι, συμπονετικοί και να έχουν ενσυναίσθηση. Εκτός από όλα αυτά, τα παιδιά διδάσκονται τον αυτοέλεγχο και το αίσθημα της δικαιοσύνης.

Η σχολική χρονιά ξεκινάει την 1η Απριλίου.

Ενώ τα περισσότερα σχολεία και πανεπιστήμια στον κόσμο ξεκινούν το ακαδημαϊκό τους έτος το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, στην Ιαπωνία ο Απρίλιος είναι ο μήνας που σηματοδοτεί την έναρξη του ακαδημαϊκού και επιχειρηματικού έτους. Η πρώτη μέρα του σχολείου συμπίπτει συχνά με ένα από τα πιο όμορφα φυσικά φαινόμενα , την εποχή του κερασιού.

Το ακαδημαϊκό έτος χωρίζεται σε 3 τρίμηνα: 1 Απριλίου – 20 Ιουλίου, 1 Σεπτεμβρίου – 26 Δεκεμβρίου και 7 Ιανουαρίου – 25 Μαρτίου.
Οι Ιάπωνες μαθητές κάνουν 6 εβδομάδες διακοπές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Έχουν επίσης από ένα διάλειμμα δύο εβδομάδων το χειμώνα και την άνοιξη.

Τα περισσότερα ιαπωνικά σχολεία δεν έχουν επιστάτες ή φύλακες. Οι μαθητές καθαρίζουν μόνοι τους το σχολείο τους.

Οι μαθητές πρέπει να καθαρίζουν τις αίθουσες διδασκαλίας, τα κυλικεία, αλλά ακόμη και τις τουαλέτες μόνοι τους. Όσον αφορά την καθαριότητα, χωρίζονται σε μικρές ομάδες και τους ανατίθενται συγκεκριμένες αρμοδιότητες που τις αναλαμβάνουν καθ ‘όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους. Οι εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι η απαίτηση από τους μαθητές να καθαρίζουν οι ίδιοι τους χώρους του σχολείου τους, τους διδάσκει να εργάζονται σε μια ομάδα και να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Εκτός αυτού, όταν αφιερώνουν χρόνο και προσπάθεια για την καθαριότητα, αυτομάτως τα παιδιά σέβονται το δικό τους έργο και το έργο των άλλων παιδιών.

Στα ιαπωνικά σχολεία, το κολατσιό παρέχεται από το ίδιο το σχολείο σε ένα τυποποιημένο γεύμα και τα παιδιά τρώνε στην τάξη.

Το ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσει την υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή των παιδιών. Στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το μεσημεριανό γεύμα για τους μαθητές μαγειρεύεται σύμφωνα με ένα τυποποιημένο μενού που αναπτύσσεται, όχι μόνο από ειδικευμένους σεφ αλλά και από επαγγελματίες του τομέα της υγείας. Όλοι οι μαθητές τρώνε στην τάξη μαζί με τον δάσκαλο. Αυτό βοηθά και στην οικοδόμηση θετικών σχέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών.

Τα εκπαιδευτικά εργαστήρια μετά το σχολείο είναι πολύ δημοφιλή στην Ιαπωνία.

Πολλοί Ιάπωνες μαθητές στοχεύουν να μπουν σε ένα καλό γυμνάσιο και γι’ αυτό παρακολουθούν ιδιωτικά εκπαιδευτικά εργαστήρια μετά το σχολείο. Τα μαθήματα σε αυτά τα εργαστήρια γίνονται το βράδυ και οι εικόνες μαθητών να σχολάνε αργά τη νύχτα, είναι συνηθισμένες στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες μαθητές παρακολουθούν 8 ώρες μάθημα στο σχολείο, αλλά μελετούν ακόμη και τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα.

Εκτός από τα παραδοσιακά μαθήματα, οι Ιάπωνες μαθητές διδάσκονται επίσης ιαπωνική καλλιγραφία και ποίηση.

Η ιαπωνική καλλιγραφία, ή το Shodo όπως λέγεται, περιλαμβάνει τη βύθιση μιας βούρτσας από μπαμπού μέσα σε μελάνι και τη χρήση της για να γράψουν καλλιγραφικά γράμμα πάνω στο ριζόχαρτο. Για τους Ιάπωνες, το Shodo είναι μια τέχνη τόσο δημοφιλής όσο είναι και η παραδοσιακή ζωγραφική. Το χαϊκού, από την άλλη πλευρά, είναι μια μορφή ποίησης που χρησιμοποιεί απλές εκφράσεις για να μεταφέρει βαθιά συναισθήματα στους αναγνώστες. Και οι δύο τέχνες, διδάσκουν στα παιδιά να σέβονται τον δικό τους πολιτισμό και τους αιώνες της παράδοσής του.

Σχεδόν όλοι οι μαθητές πρέπει να φορούν στολή.

Σχεδόν όλα τα γυμνάσια απαιτούν από τους μαθητές τους να φορούν σχολικές στολές. Κάποια σχολεία έχουν τη δική τους ενδυμασία, όμως η παραδοσιακή ιαπωνική σχολική στολή αποτελείται από ένα στρατιωτικό στυλ για αγόρια και ένα ναυτικό ντύσιμο για τα κορίτσια. Η πολιτική της στολής, αποσκοπεί στην άρση των κοινωνικών εμποδίων μεταξύ των φοιτητών και στην θέση της ομαδικότητας και της συλλογικότητας.

Το ποσοστό της σχολικής φοίτησης στην Ιαπωνία είναι περίπου 99,99%.

Οι Ιάπωνες μαθητές δεν κάνουν κοπάνες, ούτε φθάνουν αργά στο μάθημα. Επιπλέον, περίπου το 91% των μαθητών της χώρας, ανέφερε ότι ποτέ ή μόνο σε μερικά μαθήματα, αγνόησε το μάθημα του δασκάλου. Άραγε, πόσες χώρες έχουν ανάλογα στατιστικά στοιχεία;

Μία μόνο εξέταση κρίνει το μέλλον των μαθητών.

Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου, οι Ιάπωνες μαθητές πρέπει να εξεταστούν σε ένα πολύ σημαντικό διαγώνισμα, που κρίνει το μέλλον τους. Ένας μαθητής μπορεί να επιλέξει ένα κολλέγιο στο οποίο θα ήθελε να πάει κι αυτό το κολλέγιο έχει μια συγκεκριμένη απαίτηση βαθμολογίας. Εάν ένας φοιτητής δεν επιτύχει τη βαθμολογία αυτή, πιθανότατα δεν μπορεί να εισαχθεί στο συγκεκριμένο κολλέγιο.

Ο ανταγωνισμός είναι πολύ υψηλός και μόνο το 76% των αποφοίτων των σχολείων συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους μετά το γυμνάσιο. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η περίοδος προετοιμασίας για την είσοδο στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αποκαλείται «κόλαση εξετάσεων».

Τα φοιτητικά χρόνια είναι οι καλύτερες «διακοπές» στη ζωή ενός ατόμου.

Έχοντας περάσει από την «κόλαση των εξετάσεων», οι Ιάπωνες φοιτητές κάνουν συνήθως ένα μικρό διάλειμμα. Σε αυτή τη χώρα, η περίοδος της φοίτησης στο πανεπιστήμιο θεωρείται συχνά ως τα καλύτερα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου. Μερικές φορές, οι Ιάπωνες ονομάζουν την περίοδο αυτή ως «διακοπές» πριν από την εργασία.