Πρόσθετα τροφίμων: Πόσο ασφαλή είναι για τα παιδιά;

Τα πρόσθετα τροφίμων βοηθούν στο άνθρωπο να συντηρεί την τροφή του.

Ο κατάλογος των τροφίμων που υφίστανται προσθήκη τέτοιων ουσιών είναι αρκετά μακρύς και περιλαμβάνει προϊόντα όπως ζωικά λίπη και φυτικά έλαια, προϊόντα αρτοποιίας, δημητριακά πρωινού, σνακ, προϊόντα ψαριού, καρυκεύματα, τσίχλες και αμέτρητα άλλα, των οποίων συχνοί καταναλωτές είναι και τα παιδιά. Τίθεται, λοιπόν το ερώτημα, κατά πόσο θεωρούνται ασφαλή τόσο τα πρόσθετα αυτά όσο και τα τρόφιμα για τα παιδιά;

Το 1973, ο Benjamin Feingold, παιδίατρος και αλλεργιολόγος, παρουσίασε στον Αμερικάνικο Ιατρικό Σύλλογο εκτεταμένη έρευνα που συσχέτιζε τη λήψη πρόσθετων ουσιών μέσω τροφίμων με τις μαθησιακές και συμπεριφοριστικές δυσλειτουργίες των παιδιών. Η έρευνα βασιζόταν σε πάνω από 1200 περιπτώσεις παιδιών και μελετούσε πάνω από 3000 πρόσθετα τροφίμων. Την ίδια στιγμή η πιο σημαντική έρευνα στον τομέα αυτό περιελάμβανε τη μελέτη μόλις 10 πρόσθετων ουσιών. Η πρωτοποριακή του εργασία διακωμωδήθηκε και νέες μελέτες έγιναν για να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς του. Παρ΄όλα αυτά, περίπου το 50% όσων ακολούθησαν τη Δίαιτα Feingold παρουσίασαν σημαντικά σημάδια βελτίωσης της υπεκινητικότητας.

Η Δίαιτα Feingold

Η Δίαιτα Feingold στηρίζεται στην αναγνώριση και εξάλειψη όλων των συνθετικών χρωμάτων και αρωμάτων, συγκεκριμένων συντηρητικών και σαλικυλικών από τη διατροφή και κατά συνέπεια, όλων των τροφίμων που τα περιέχουν. Οι ουσίες αυτές πιστεύεται πως συνδέονται με διαταραχές συμπεριφοράς, υπερκινητικότητα, μαθησιακές δυσκολίες και δυσκολίες συγκέντρωσης σε ευαίσθητα παιδιά. Τη δίαιτα αυτή ακολουθούν άτομα που έχουν διαγνωσθεί ευαίσθητα ή ύποπτα για ανάπτυξη υπερκινητικότητας. Θεωρείται πως παιδιά κάτω των 6 ετών ανταποκρίνονται σε αγωγή 1 εβδομάδας, ενώ τα μεγαλύτερα χρειάζονται 2-6 εβδομάδες προκειμένου να επιτύχουν αποτελέσματα.

ΑμύγδαλαΠορτοκάλιαΜήλαΡοδάκιναΒερίκοκαΠίκλεςΜούρα ΠιπέριΚεράσιαΔαμάσκηναΚαφέςΣταφίδεςΑγγουράκιΤσάιΣταφύλιαΤομάτεςΝεκταρίνιαΚρασί

Πίνακας 1: Μερικά από τα ¨ακατάλληλα¨ τρόφιμα κατά τη Δίαιτα Feingold Γιατί δεν ευσταθεί η Δίαιτα Feingold;

Οι επικριτές της δίαιτας αυτής υποστηρίζουν πως η ευθύνη των πρόσθετων αυτών ουσιών στην ανάπτυξη δυσλειτουργιών δεν είναι ξεκάθαρη και πως ο τρόπος αυτός διατροφής είναι πολύπλοκος και απαιτείται καθοδήγηση από ειδικούς προκειμένου να εφαρμοστεί. Επιπλέον, απαιτείται αυστηρή εφαρμογή και τυχόν παρέκκλιση αλλοιώνει το αποτέλεσμα. Ο περιορισμός της κατανάλωσης γλυκών και αλμυρών τροφών που προβλέπει η Δίαιτα Feingold μπορεί να είναι ένας ακόμη λόγος βελτίωσης των δυσλειτουργιών και να μην συμβάλλει σε τίποτα η αποφυγή των πρόσθετων ουσιών. Τέλος, θεωρήθηκε πως oι διαταραχές συμπεριφοράς δεν ήταν σαφώς καθορισμένες στη μελέτη αυτή και πως, λόγω των πολλών παραγόντων που επηρεάζουν την παθολογία της υπερκινητικότητας στα παιδιά, θα έπρεπε η έρευνα να στραφεί κυρίως σε βιολογικές και ψυχολογικές παραμέτρους.

Συμπέρασμα:

Μπορεί η Δίαιτα Feingold να μην αποτελεί πανάκεια για τις συμπεριφοριστικές δυσλειτουργίες των παιδιών, να μην είναι ένα ολοκληρωμένο διατροφικό πρόγραμμα και, στην πράξη, να είναι δύσκολα εφαρμόσιμη, το γεγονός όμως είναι πως πρόσφατα, η επιτροπή για τις εξειδικευμένες δίαιτες και την παιδική υπερκινητικότητα του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ, συμφώνησε να την αποδεχτεί. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για νέες έρευνες, καθώς γίνεται ολοένα και πιο φανερό πως τα πρόσθετα τροφίμων επιδρούν στην παιδική υπερκινητικότητα. Το σίγουρο είναι πως, αν η μελέτη και η Δίαιτα Feingold αποδειχθούν σωστές και γίνουν ευρέως αποδεκτές, η βιομηχανία τροφίμων θα αναγκαστεί να κάνει δαπανηρές αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία.

Μαρία Δρίλλη

Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, BSc