Το Λογοτεχνικό περιβόλι μαζί με τον πρωινό καφέ του σας κερνάει τα υλικά για την συνταγή της Αγάπης σας εύχομαι να γευτείτε το κέικ της Ευτυχίας και να μείνετε ικανοποιημένοι για να το ξαναφτιάξετε… Μια κούπα ζεστή αγκαλιά ένα κουταλάκι γλυκά φιλιά ξύσμα από ένα εγκάρδιο χαμόγελο μια κούπα τρυφερότητας μια κούπα χιούμορ μια κούπα ειλικρίνειας. Μια κούπα αλληλοεκτίμησης και αλληλοσεβασμού, αλείψτε το ταψί με το βούτυρο της ευγένειας και για να φουσκώσει βάλτε ένα φακελάκι πίστης και εμπιστοσύνης για τη Ζωή. Χτυπήστε καλά …
Με τη γραφίδα της Ρένας Τζωράκη Τούτες τις σκέψεις θέλω να τις αρχίσω με την ποίηση από το μεγάλο ποιητή μας Κωστή Παλαμα: «ΜΟΛΩΧ» Των Ελλήνων την πατρίδα βάρβαροι την ατιμάζουν! Όπου ανθοπετούσαν οι Ερωτες παραδέρνει η νυχτερίδα. Στη νυχτιά μας μιά πυγολαμπίδα, των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει κ’ είναι μιά νυχτιά που δεν τη διώχνεις, του παντοτινού μας ήλιου αχτίδα! Και πατρίδα και ψυχή ρουφάν βάρβαροι από βάθη και από ύψη. Κι όταν, μ’ ένα τρίσβαθο ωχ! των Ελλήνων θεέ, ρωτούμε σε: «Είσ’ εσύ ο ξανθός Απόλλωνας;» Αποκρίνεσ…
Οι γονείς για όλους μας είναι το πιο σημαντικό κεφάλαιο στο βιβλίο της Ζωής κάθε Ανθρώπου… Μ ας έφεραν στη ζωή, μας γαλούχησαν με τις αρχές και τις ιδλέες τους,και με υπομονή ιδιαίτερη φροντίδα,στοργή,νοιάξιμο και αγάπη μας έμαθαν όλα όσα γνώρισαν… Τους οφείλουμε απεριόριστη ευγνωμοσύνη και ένα ατέλειωτο ευχαριστώ για όλα όσα μας δίδαξαν με τις γνώσεις και την παιδεία που διδάχτηκαν και κείνοι… Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και κάποτε η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται σαν «Άχθος αρούρης¨»σύμφωνα με…
Το σοφό test του Σωκράτη, το “ test της τριπλής διύλισης, που πρέπει να εφαρμόζουμε όλοι μας σήμερα:
Το Λογοτεχνικό περιβόλι σας στέλνει την αγάπη του μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ για την επισκεψιμότητα στο μπλόκ μου και μην ξεχνάτε: Η ζωή αλλάζει,μα δεν χάνεται Η Ελπίδα σβήνει,μα δεν πεθαίνει Η αλήθεια σκεπάζεται μα πάλι ξαναλάμπει.¨"οπως έγραψε ο Σέλλευ"
«Σ’ ένα προσφιλές μου πρόσωπο που ταξίδεψε για την Αιωνιότητα» της Ρένας Τζωράκη Tώρα που φεύγεις παίρνεις μαζί σου την καρδιά μου φυλακτό την ψυχή σου ακουμπά. Το δάκρυ της ελπίδας και της προσμονής ως την επόμενη συνάντησή μας… Τώρα που φεύγεις κρατάς κοχύλια στα χέρια σου τις σκέψεις μου τα όνειρά μου την στοργή και το νοιάξιμο… Θέλω να κρατήσεις το τρυφερό παιδί μέσα σου Την αιθαντικότητα και την αθωότητα… Εκεί στη σιωπή σου άκου τη μουσική της ψυχής μου και βάλτα στο βάζο με τις πολύχρωμες αναμνήσεις που …
«Κανείς δεν μίλησε» Της Ρένας Τζωράκη Κανείς δεν μίλησε για τη σιγή των βράχων τα ανθισμένα κυκλάμινα των γκρεμών τη στασιμότητα των λιμνών για την καιόμενη θάλασσα τα ακρωτήρια της Ελπίδας των Αστεριών τη Βίβλο τα χειρόγραφα των Ουρανών τα αμέτρητα πάθη των καιρών για τα ύψη των κυπαρισσιών με τη πυκνή τους κόμη και τους άχυμους καρπούς. Για το στόμα της Χαράδρας, που καταπίνει τον άνεμο, για τη θλίψη της Χαραυγής στου δειλινού τον αποχωρισμό, για το χαμόγελο της αστραπής το χορό της βροχής, το λυγμό του φύλλ…
"Συνομιλία στο Φως της Ρένας Τζωράκη" Από ένα επιφώνημα Αγάπη γεννήθηκες και ‘γινες το Θαυμαστικό που συναρπάζει!!! Σε γύρευα στον Αέρα, στη Βροχή, στο Χώμα… Και Συ εγκατοικείς μέσα μου λουλούδι αμάραντο μες στη Σιωπή μου και γίνεσαι στίχος να μου δείχνεις την ατραπό για το Φως….
Social Plugin