Η παρακάτω ιστορία, ήρθε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο αγαπημένοι μου αναγνώστες και αναγνώστριες και όπως κάνω πάντα την μοιράζομαι μαζί σας γιατί μιλά για την Αγάπη του ΑΝΘΡΩΠΟΥ… Κι όμως θα εκπλαγείτε πως ο Άνθρωπος , με την λογική και το συναίσθημα, που τον διακρίνει,πως χειρίζεται το συναίσθημα της Αγάπης. Διαβάστε την αλληγορική ιστορία και θα αναφωνήσετε το στίχο από το ποίημα του αγαπημένου μου ποιητή Τάσου Λειβαδίτη: Θα 'θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη. Να το φωνάξω τόσο δυνατά…
Γλυκοχαράζει της Ρένας Τζωράκη- Μανουκάκη. Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να καταλάβω τον πατέρα μου, που έλεγε τακτικά την έκφραση Χαράζει, ενώ προτιμούσα την έκφραση Ανατέλλει… Μεγαλώνοντας κατανόησα πως η έκφραση χαράζει είναι σύνθετη από το Χαρά και Ζω. Δηλαδή μέσα μου ζει η χαρά!!! Πόσο μάλιστα το Γλυκοχαράζει…
Η σκέψη της ημέρας 3 Δεκεμβρίου, από το Λογοτεχνικό περιβόλι:
Συλλογιέμαι καμιά φορά τους ανθρώπους που γνώρισα, τους συντρόφους στα παιδικά χρόνια, τις πέτρες που μαζεύαμε όταν έβρεχε και τις ακουμπάγαμε κάτω απ’ τα υπόστεγα, μην κρυώσουν, άλλοι πέθαναν, άλλοι βούλιαξαν μες στη ζωή, άλλοι πάτησαν πάνω μου να περάσουν,
Social Plugin