"Το Σταυροδρόμι των ευχών" της Ζερβού Τριάδας

Περπάταγα στης ερημιάς, τους ρημαγμένους δρόμους,
μέρες και νύχτες σιωπηλή,σκυφτή,συλλογισμένη,
την σκοτεινιά της σκέψης μου κουβάλαβα στους ώμους,
ασήκωτη,ασύμφορη,τελείως λανθασμένη...

Στο ξέφωτο των μαγισσών,είπα να ξαποστάσω!!
Ξάπλωσα πάνω στο σωρό των μάταιων πραγμάτων,
που έκανα στην ζήση μου,νομισα πως θα σπάσω!!
μα είδα την γέννηση πολλών και δυνατών θαυμάτων.

Ίσα που τ' ανοιγόκλεισα τα μάτια της καρδιάς μου,
μπροστά μου, πως ξεφύτρωσε το μαγικό λυχνάρι;
Ποιος μου το άφησε εκει,μες στην λιγοψυχιά μου,
κι ουτε που ξανασκέφτηκε να έρθει να το παρει;

Το χέρι μου ασυναίσθητα έπιασε το αυτάκι
μήπως ο μαγικός καπνός την θλίψη μου να πάρει,
οι μυρωδιές με μέθυσαν, άνοιξα το καπάκι,
κι ένας πανέμορφος θεός, εβγήκε απ' το λυχνάρι...




Στο σταυροδρόμι των πηγών, ξανοίχτηκε η θωριά του,
χαμόγελα των ουρανών στα μάτια του φοράει!
Ραντίζει με ροδόσταμο το σώμα,τα μαλλιά του,
κι ύστερα εμένα!Τρυφερά,κατάματα κοιτάει...

Θέλω να κάνεις μια ευχή!Το στόμα του μιλάει......
Σαν μεγαλόπρεπος θεος, δείχνει τον δρόμο πέρα!!
Πρέπει να φύγεις από δω,το μαύρο δεν σου πάει!!
Τα όνειρά σου βγάλε τα,ξανά στο φως της μέρας...

Γέλα μου!!Το χαμόγελο τα πάντα θεραπεύει,
βγάλε από μέσα την οργή, που χεις συσωρευμένη!!
Άσε την λάμψη ν' απλωθεί, την πλάση να μαγεύει,
ζέστη και φως κι εγώ να δω,γύρω σου απλωμένη...

Πετάχτηκα σαν αστραπή, σηκώθηκα απο κάτω,
τριγύρω μόνο ερημιά...Ψάχνω για τον θεό μου!!
Στο χέρι μου κρατώ γερά,ένα κλαδί απο βάτο,
κι ακούω γέλιο απόηχο...απ΄το μαγικό όνειρό μου...