Ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Άργησα πολύ να καταλάβω τι σημαίνει ταπεινοσύνη και φταίνε αυτοί που μου μάθανε να την τοποθετώ στον άλλο πόλο της υπερηφάνειας. Πρέπει να εξημερώσεις την ιδέα της ύπαρξης μέσα σου, για να την καταλάβεις. Μια μέρα που ένιωθα να μ’ έχουν εγκαταλείψει όλα και μια μεγάλη θλίψη να πέφτει αργά στην ψυχή μου, τράβηξα κει που περπατούσα μες στα χωράφια χωρίς σωτηρία, ένα κλωνάρι άγνωστου θάμνου. Το ‘κοψα και το ‘φερα στο απάνω χείλι μου. Ευθύς αμέσως κατάλαβα ότι ο άνθρωπος είναι αθώος. …
Πάντα ανέβαινε. Ακόμη πιο ψηλά. Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα. Ανέβα… ‘Ολο μπρος. ’Ολο ψηλά. Κι αν δεν βρεις δρόμο Φτιάξε. Στην αγάπη δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι, τους φτιάχνεις εσύ. Ανέβα… ‘Εστω κι αν δεις πως τα λουλούδια είναι ψεύτικα κι η αγάπη -η ολόφλογη αγάπη- ένας καπνός, εσύ ανέβα. Ανέβα… ‘Εστω κι αν στην κορφή αντίς για τριαντάφυλλα σε περιμένει ένα μπουκέτο μαχαίρια, εσύ ανέβα! Ανέβα… Και πες “ευχαριστώ”. ‘Οχι στα τριαντάφυλλα, όχι στα μαχαίρια. Πες ευχαριστώ στη δύναμη, που σ’ έκανε ν’ ανέβε…
« Εμείς οι Έλληνες» Εμείς οι Έλληνες Που σε χαρούμενα νησιά έχουμε τόπο Σε άμοιρη στεγνή γη Που την υγραίνει ευλάβεια στον αιώνα Η πλούσια ανάμνηση Ο άφθονος ήλιος Εμείς ίσαμε τώρα δουλοπάροικοι Ξένων ξεμωραμένων εξουσιών Που γέρασαν σαν δέντρα Μελαγχολικά αγνάντια στον τάφο Και με παράξενο με αλλόφρονα εγωισμό Ακόμα μας κρατάν στην αγκαλιά τους Πουλιά που κρυώνουμε Και δεν νοιαζόμαστε να στήσουμε Σε πιο πράσινο χώρο Τη φωλιά μας Εμείς πότε θα διαβάσουμε Στην τύχη μας μια ώρα που δεν σβήνει Στα χέρια μας στα νιάτα μας Μια φούχτα δύναμη κα…
ΜΕΤΑ, μια ιέρεια είπε, Μίλησέ μας για την Προσευχή. Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας: Προσεύχεστε στη λύπη σας και στην ανάγκη σας, μακάρι να μπορούσατε να προσεύχεστε και στην πληρότητα της χαράς σας και στις μέρες της αφθονίας σας. Γιατί, τί άλλο είναι η προσευχή εκτός από επέκταση του εαυτού σας στο ζωντανό αιθέρα; Κι αν σας φέρνει παρηγοριά να ξεχύνετε το σκοτάδι σας στο διάστημα, θα σας έφερνε επίσης χαρά αν ξεχύν…
Αυτό που λένε οι λέξεις δεν διαρκεί (Αντόνιο Πόρκια, μετάφραση: Σπύρος Δόικας) Αυτό που λένε οι λέξεις δεν διαρκεί. Οι λέξεις διαρκούν. Διότι οι λέξεις είναι πάντα οι ίδιες και αυτό που λένε δεν είναι ποτέ το ίδιο. Λογοτεχνικό περιβόλι!
Μα εσύ, Ποίηση, που έντυνες μια φορά τη γυμνή μέθη μας, όταν κρυώναμε και δεν είχαμε ρούχο να ντυθούμε, όταν ονειρευόμαστε, γιατί δεν υπήρχε άλλη ζωή να ζήσουμε, δε θα υπάρξουν πια σύννεφα για να ταξιδέψουμε τη ρέμβη μας; δε θα υπάρξουν πια σώματα για να ταξιδέψουμε τον έρωτά μας; Μα εσύ, Ποίηση, που δε μπορείς να κλειστείς μέσα σε σχήματα, μα εσύ, Ποίηση, που δε μπορούμε να σ’ αγγίξουμε με το λόγο, εσύ, το στερνό ίχνος της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας, σώσε την τελευταία ώρα τούτη του ανθρώπου, την πιο στυγνή και την πι…
"Ο Ξενώνας" Ο άνθρωπος είναι ένας ξενώνας. Κάθε μέρα ένας καινούργιος ερχομός, μια χαρά, μια θλίψη, μια κακία, μια στιγμιαία συνειδητοποίηση φτάνει όπως ένας απρόσμενος επισκέπτης. Υποδέξου τα όλα! Ακόμα κι αν πρόκειται για ένα πλήθος καημών, που βίαια αδειάζουν το σπίτι από τα έπιπλά του, φέρσου σε κάθε καλεσμένο με αξιοπρέπεια, θα μπορούσε κάλλιστα να σε ετοιμάζει για μια χαρά καινούργια. Τη νηφάλια σκέψη, την ντροπή, τη υστεροβουλία, υποδέξου τες στην πόρτα χαμογελώντας και κάλεσέ τες μέσα. Να είσαι ευγνώμων για καθετί που έρχετ…
ΘΕΛΩ του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ. Θέλω να προσευχηθώ με την ίδια δύναμη πού θέλω να βλαστημήσω Θέλω να τιμωρήσω με την ίδια δύναμη πού θέλω να συγχωρήσω Θέλω να προσφέρω με την ίδια δύναμη πούθελα στο ξεκίνημα Θέλω να νικήσω αφού δεν μπορώ να νικηθώ. ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.
Γύρω γύρω όλοι χιόνια στο περβόλι άσπρα γίναν τα κλαριά άσπρα στρώθηκαν χαλιά κι ο χιονάνθρωπος απ’ έξω με καλεί να παίξω. Γύρω γύρω όλοι άνθη στο περβόλι άνθισεν η κερασιά ρόδισε η ροδακινιά παντού χλόη και γρασίδι ώρα για παιχνίδι. Γύρω γύρω όλοι ζέστη στο περβόλι σύκα γέμισε η συκιά κόκκινη η κληματαριά κι ένα τόσο δα πουλί "έλα έξω" με καλεί. Γύρω γύρω όλοι μαραμένο το περβόλι φύλλα σκέπασαν τη γη η βροχή πια δεν αργεί του σχολειού η καλή ποδιά αγκαλιάζει τα παιδιά. …
«MANA MOY» της Φωτιάδου Αρτεμίου Ελένη https://logotexnikoperiboli-archives.blogspot.com/2020/06/mana-moy.html
Social Plugin